Startować, czy nie?

Rozpoczął się wiosenny sezon startów. Co weekend biegacze stają na startach rozmaitych biegów, półmaratonów i maratonów. Wiele osób znów pobije swoje życiówki, wiele osób ukończy „połóweczkę” lub pełny dystans. Ogromna popularność biegania przekałada się na ilość organizowanych imprez biegowych. Niemal w każym mieście odbywa się przynajmniej raz w roku jakiś bieg. No mnóstwo tego i  jak tu nie skorzystać?

Zapewne pamiętacie, iż kilka miesięcy temu zmodyfikowałem nieco swoje podejście do biegania.  Odpuściłem sobie pomiary czasu i nabijanie kilometrów. Teraz moje bieganie jest inne, śmiem twierdzić przyjemniejsze. Dlaczego? Już tłumaczę. Podobnie jak większość początkujących biegaczy, wpadłem w sidła biegowej mody. Wiecie, endomondo, sprzęt, zawody, życiówki itp. Wszystko było fajnie dokąd sprawiało to przyjemność. Nagle przestało i trzeba było znmienić nieco podejście. Zmieniłem i … nie żałuję. Moim największym i najważniejszym celem jest jak zapewne wiecie zbicie wagi i to właśnie teraz robię. Ale robię to tak, by dążenie do celu sprawiało mi przyjemność, czyli z głową.

Coraz bardziej jednak kusi mnie start w zorganizowanym biegu. Nie po to by się ścigać z kimś lub sam ze sobą ale po to, by wprowadzic małe urozmaicenie i uzupełnienie moich zwykłych, codziennych biegów. Bodajże w maju ma być II Gminna ZaDyszka - jeśli czas i zawodowe obowiązki pozwolą, na pewno zamelduję się na starcie. Na pewno chcę wystartować w czerwcowym Biegu Rekreacyjnym oraz Bełchatowskiej Piętnastce. W tym roku planuję jeszcze zaliczyć półmaraton. Gdzie? Jeszcze nie wiem, ale zrobię to!

Starty startami, ale cały czas pracuję nad sobą i nad tym, by ten cholerny balast zrzucić. Jak idzie? Różnie, naprawdę różnie, jak to w życiu. Nie poddaję się jednak i trwam w swoim postanowieniu. Po prostu walczę. Biegam więcej i dłużej, wprowadziłem zasadę MŻ i działam. Efkety już są, ale dla mnie jeszcze zbyt małe (wiem wiem, przesadzam).